کشاورزی

کشاورزی فرآیند تولید مواد غذایی ، خوراک ، فیبر و بسیاری دیگر از محصولات مورد نظر با کشت برخی گیاهان و پرورش حیوانات اهلی (دام) است.

شغل کشاورزی به عنوان “کشاورزی” نیز شناخته می شود ، در حالی که گفته می شود دانشمندان ، مخترعین و سایر افرادی که به بهبود روشها و ادوات کشاورزی می پردازند ، به زراعت اشتغال دارند.

کشاورزی معیشتی ، که در یک منطقه کوچک با منابع محدود منابع کشاورزی می کند و فقط غذای کافی برای تأمین نیازهای خانواده اش تولید می کند.

در انتهای دیگر کشاورزی فشرده تجاری ، از جمله کشاورزی صنعتی است.

چنین کشاورزی شامل مزارع بزرگ و  یا تعداد زیادی از حیوانات ، منابع بزرگ منابع (سموم دفع آفات ، کودها و غیره) و مکانیزاسیون بالا است.

این عملیات به طور کلی سعی در به حداکثر رساندن درآمد مالی حاصل از غلات ، محصولات یا دام است.

کشاورزی مدرن فراتر از تولید سنتی مواد غذایی برای انسان و خوراک دام است.

سایر کالاهای تولیدی زراعت شامل چوب ، کود ، پوست حیوانات ، چرم ، مواد شیمیایی صنعتی (نشاسته ، شکر ، الکل ها و رزین ها) ، الیاف (پنبه ، پشم ، کنف ، ابریشم و کتان) ، سوخت ها (متان از زیست توده ، اتانول ، بیودیزل) ، گل های شاخه بریده ، گیاهان زینتی و مهد کودک ، ماهیان و پرندگان گرمسیری برای تجارت حیوانات خانگی ، و داروهای قانونی و غیرقانونی (داروهای زیستی ، تنباکو ، ماری جوانا ، تریاک ، کوکائین).

قرن بیستم شاهد تغییرات گسترده ای در عملکرد زراعت ، به ویژه در شیمی کشاورزی بود.

شیمی کشاورزی شامل استفاده از کود شیمیایی ، حشره کش های شیمیایی و قارچ کش های شیمیایی ، ترکیبات خاک ، تجزیه و تحلیل محصولات کشاورزی و نیازهای غذایی حیوانات مزرعه است.

با آغاز موفقیت در دنیای غرب ، انقلاب سبز بسیاری از این تغییرات را در مزارع در سرتاسر جهان گسترش داد.

سایر تغییرات اخیر در کشاورزی شامل هیدروپونیک ، اصلاح نباتات ، دورگه سازی ، دستکاری ژن ها ، مدیریت بهتر مواد مغذی خاک و کنترل بهتر علف های هرز است.

مهندسی ژنتیک محصولاتی را به بار آورده است که قابلیتهایی فراتر از گیاهان طبیعی دارند ، مانند بازده بالاتر و مقاومت در برابر بیماری. بذرهای اصلاح شده سریعتر جوانه می زنند و بنابراین می توانند در یک منطقه رشد یافته رشد کنند.

مهندسی ژنتیک گیاهان به ویژه در مورد گیاهان مقاوم به علف کش بحث برانگیز است.

از سال 2006 ، تخمین زده می شود که 36 درصد از کارگران جهان در بخش زراعت مشغول به کار هستند (در حالی که این میزان در سال 1996 از 42 درصد کمتر بود) ، که این کار معمولترین شغل است.

با این حال ، اهمیت نسبی زراعت از ابتدای صنعتی سازی به طور مداوم کاهش یافته است و در سال 2006 – برای اولین بار در تاریخ – بخش خدمات از زراعت پیشی گرفت و به عنوان بخش اقتصادی استخدام بیشترین افراد در سراسر جهان است.

همچنین ، تولید محصولات زراعت کمتر از پنج درصد از تولید ناخالص جهانی (مجموع کل تولیدات داخلی ناخالص) را تشکیل می دهد.

با تشکر از توجه شما آل کود